9711ME-1

Contactpersoon

De Bouwmakelaar

Meer info

Partijen

Overige

De Bouwmakelaar

Groninger Museum

Speelt uw bedrijf ook een rol in dit project?

U kunt hier ook uw bedrijf promoten

Bouwproject

Groninger Museum

Het gebouw

In 1987 schonk de N.V. Nederlandse Gasunie 25 miljoen gulden aan de gemeente Groningen. Daardoor werd het mogelijk om een compleet nieuw gebouw te realiseren. Het oude gebouw voldeed niet meer aan de museale eisen van de tijd.

Toenmalig museumdirecteur Frans Haks koos al vrij snel Alessandro Mendini als architect. Hij beschouwde hem als een duizendpoot en overtuigde iedereen van Mendini?s artistieke mogelijkheden en veelzijdigheid. Samen kwamen Haks en Mendini tot een programma van eisen.

Sinds 1994 stelt het Groninger Museum kunst tentoon in een postmodern gebouw. Al was in 2010 het museum een aantal maanden dicht. In die periode werd gewerkt aan de revitalisering van het gebouw. Zowel de binnen als buitenkant van het museumgebouw zijn toen opnieuw aangepakt. Sindsdien kent het gebouw weer de glas van haar oorspronkelijke staat. …

Lees verder >>

Unieke locatie
In 1990 kiest een commissie de nieuwe locatie voor het museum. Het Groninger Museum moest zich in het Verbindingskanaal tussen de zuidkant van het centrum en het hoofdstation gaan vestigen. Een unieke locatie die het stationsgebied verbindt met de binnenstad.

Het ontwerp van het Groninger Museum ziet eruit als een langwerpig eiland. Het bestaat uit drie grote volumes in het water en wordt verbonden door gangetjes en pleintjes.
Het geheel moest lang uitgestrekt worden en bestaan uit kleine bouwgedeelten. Door die architectuur bleef namelijk het doorzicht voor omwonenden en schepen in het kanaal bestaan.

Uitgangspunt voor het ontwerp
Het ontwerp voor het nieuwe gebouw had één uitgangspunt. Het moest passen bij de sfeer van de collecties van het Groninger Museum. Dit zijn vier uiteenlopende collecties - Archeologie en Geschiedenis van Groningen, Kunstnijverheid, Oude Beeldende Kunst en Hedendaagse Beeldende Kunst.

Deze vier verschillende collectiegroepen vormen de basis voor de identiteit van het museum en moesten hun eigen plek krijgen in het nieuwe gebouw. Daarnaast moest het gebouw ook ruimte bieden voor ontwikkelingen in de kunst en architectuur van de jaren tachtig Het werd dan ook als logisch gezien om voor verschillende gezichtspunten samen te werken met verschillende architecten en ontwerpers.

Voor het nieuwe museum werden gastarchitecten aangetrokken. Vormgever Michele de Lucchi uit Italië, Philippe Starck uit Parijs en Coop Himmelb(l)au met kantoren in Wenen en Los Angeles. Ook werd samengewerkt met Nederlandse architecten en vormgevers, zoals het Groningse architectenbureau Team 4, Albert Geertjes en Geert Koster.

Het ontwerp
Het basisontwerp van Mendini bestaat uit drie eenvoudige bouwvolumes die in de lengte van het Verbindingskanaal los in het water liggen. leder bouwvolume bestaat uit meerdere delen, paviljoens, die op of naast elkaar geplaatst zijn. Elk paviljoen heeft zijn eigen functie en daarmee zijn een eigen vorm, kleur en materiaal.

Deze verschillende bouwvolumes worden verbonden door gangen. Deze gangen dienen tevens als bruggen. Een hemelsblauwe ophaalbrug voor fietsers en voetgangers doorsnijdt het complex.
De brug verbindt niet alleen de twee oevers, maar is tevens onderdeel van een rechtstreekse verbinding tussen het station en het centrum. Daardoor is het museumgebouw een toegangspoort naar de binnenstad geworden.